Zelfzorg

Hoe lastig vind ik het, als moeder, als mens, als dochter, als partner, noem het maar op, de zorg voor mezelf goed in de gaten te houden? De dag gestart, met werk, met dingen die moeten, die nodig zijn. Het liep redelijk lekker, totdat ik een app van de oudste(A) krijg, die mij laat weten dat ze een uur eerder thuis komt. En Boem, onrust alert is weer van kracht. Ik voel een drang, die ik geen aandacht gun, althans niet op de manier waarop ik er nu wel even aandacht aan ga proberen te geven. Ik ga door, door en nog eens door. Met opruimen, dingen "doen" en me vooral afvragend wat ik allemaal nog zou moeten doen, voor ze weer thuis is. Het is echter vanuit een gevoel van plicht, als moeder, mezelf moeten bewijzen, een goed voorbeeld moeten zijn, waar ik vanuit functioneer. Ik hoor een stem die mij tot rust wil krijgen, maar ik ga door, door, door, opruimen, ordenen, dingen op de plek leggen, want ze  mag vooral niet zien dat mama niet perfect is. Dat ze nog in haar relax kleren loopt, omdat oefeningen doen er nog bij inschiet. De was ligt nog steeds, die was ik ook van plan te gaan doen. Zij heeft natuurlijk geen enkel idee, maar in mijn hoofd, " moet" het gedaan zijn, af zijn, want anders......Ja, wat anders, waarom zit ik mezelf zo met een zweep achterna? Waarom sla ik mezelf het huis rond, als een malle, om maar gedaan te hebben wat ik gedaan zou "moeten" hebben? Mijn brein slaat op tilt en gaat als een gek tekeer, om alles wat er nog gedaan zou moeten worden, in de korte tijd die ik nog heb voor ze thuis komt, af te krijgen. Dat gaat natuurlijk niet, ik weet het, voel ook dat het anders moet en toch ga ik door. Gedreven door schaamte, omdat ik niet de keurige, alles op orde hebbende en controlerende moeder ben, die ik denk te moeten zijn. Een hele kwetsbare rol, het moeder zijn. Het is mij gegeven om mezelf zo goed mogelijk te leren kennen, om zo dicht mogelijk bij de kern te komen, bij God, het leven, het alles te komen. Dat alles zit in mij en een deeltje vraagt nu dus weer flink om aandacht. Ik denk dan echter weer, wat zal ze wel niet van mij denken? Welk voorbeeld geef ik als ik de boel niet op orde heb? Maar waarom wil ik het op orde hebben? Om eerlijk te zijn, voor mezelf, ik ben mijn crea spullen aan het ordenen en opruimen, tijd voor mezelf dus, maar ik zou tijd aan het huishouden en aan haar voordeel moeten besteden, voor haar moeten zorgen, in de vorm van een georganiseerd huishouden, waar alles voor handen ligt wat ze nodig zou kunnen hebben. En ja, ik weet dat het zo helemaal niet werkt en dat het juist creatief maakt als dingen niet zo voor de  hand liggen. Weer voel en ervaar ik weer die energie die ik gisteren bij mama kon ervaren. Haar enorme drang om alles op orde te hebben, in kastjes, weggeborgen, opgeruimd, vooral uit het oog van anderen? Of is het intussen voor haarzelf, omdat het haar rust geeft, haar een prettiger bestaan geeft, alleen in haar huisje? Is het niet een voorbeeld, dat ze er voor kiest om dingen prettig en goed voor elkaar te hebben, voor haar zelf? Als dochter kan het soms frustreren, vooral als ze dingen  heeft die ik echt nodig heb, maar niet heb. Als ze het zelf echt niet meer nodig heeft, kan ik er om vragen en anders kan ik kijken naar een manier waarop ik het dan zelf kan krijgen? Voor nu is het van belang dat ik mij prettig voel als A straks thuis komt, Wat heb ik dan nu nodig? Aangekleed zijn, maar ook eerst even wat oefeningen doen voor mijn rug, voor mijn zijn op aarde en om mezelf weer meer op de grond te krijgen. Help! Merci!!! Ik voel drang, paniek, onrust, nog steeds, adem in.....adem uit....... De enige optie nu lijkt de boel te laten zoals het nu is en het niet mooier te willen maken dan het nu is. Die neiging is echt enorm op dit moment. ik was net met oefeningen begonnen, maar die werden verstoord door partner (K) die mijn al gemaakte eten stiekem wilde pakken. Daardoor mijn eigen eten net maar even opgegeten en daardoor hier aan het schrijven beland, dus zijn komst was nodig om mij hier toe aan te zetten. Dank! Hoe irritant mijn brein het ook vindt, ik begrijp de bedoeling erachter wel. Ik verlang er enorm naar om de energie echt in mijn kern te krijgen. Oefeningen! Het is zoals het is. Dit moment is zoals het is. Ik voel een druk, omdat mijn dochter eerder thuis komt en ik vind dat er van alles nog gedaan moet zijn voor die tijd, want het zou mij kunnen ontmaskeren en laten zien dat ik geen goeie moeder ben.......Het is zoals het is.....ik blijf in relax kleding. Ik ga beginnen met de oefeningen en merk het wel wanneer ze thuis komt, hoe ver ik dan ben.