Stempel ADD

Zo lang ik hier rondloop merk ik dat ik "anders" ben dan anderen. Ik heb al een heel arsenaal aan stempels voorbij zien komen en veel van hen raken zeker een deel van mijn "zijn". Alleen voor de werking van mijn hoofd had ik er lange tijd nog geen. Jaren geleden vertelde een vriendin over haar werking van haar hoofd en noemde de term ADD. Haar omschrijving voelde zo enorm herkenbaar en toen ik thuis kwam ben ik er wat over gaan lezen. Maar, het leven ging verder en ik heb mij er niet meer in verdiept. Tot ik jaren later weer met ADD in aanraking kwam en ik er nog mee over ben gaan lezen, toen vielen er nog meer kwartjes. Is dat de plaaggeest die mij al mijn hele leven kwelt? ik heb regelmatig geroepen in mijn leven dat ik zo graag een ander hoofd wilde, als het mij weer helemaal overliep en ik er geen touw aan kon vastknopen, aan dat "leven". Intussen ben ik 52 heb ik niet een officiële diagnose, maar "weet" ik dat mijn hoofd zeer zeker vele aspecten van het ADD zijn in zich heeft. En toch....blijft de acceptatie nog steeds achterwege. het lukt mij helaas nog steeds niet om mijn manier van denken en alles wat er bij komt kijken te omarmen. Ik oefen mij suf, maar ik blijf steken, steeds weer opnieuw. toch weer kijken naar andere mensen, vergelijken is misschien wel de allergrootste oorzaak van het steeds weer terugvallen. En in deze tijd van social media en onze mobiele telefoon de hele tijd paraat om al die geweldig functionerende mensen aan mij te kunnen tonen. Er zijn veel momenten dat het prima gaat, dat het leren accepteren makkelijker lijkt te gaan. Maar, als mijn hormonen weer even extreem uit balans raken en ik van gekkigheid niet meer weet hoe ik de dag door moet gaan komen, dan, juist dan ga ik op zoek naar mensen op het net, die mij even kunnen afleiden van dit enorm nare gevoel, die mij misschien kunnen laten zien hoe ik het dan wel moet doen, die mij wat kunnen leren, want ja, duizenden coaches beweren hét antwoord te hebben voor mijn welzijn. Maar, helaas werkt het steeds weer averechts en nog meer helaas, blijf ik er toch nog steeds weer intrappen op die momenten. Het fijne is, dat ik er ook altijd wel weer uitkom. Soms duurt het even, is het leven te druk om mezelf te gunnen om even weer echt goed naar mezelf te kijken. Maar uiteindelijk kom ik weer op dit punt, waarop ik heel goed weet hoe het bij mij werkt, maar blijft het een enorme uitdaging om iedere dag weer goed door te komen. Wordt vervolgd.......