HIZHI

Ik heb gewacht tot het "perfecte moment" zich ging aandienen om met deze site te gaan beginnen. Al zo enorm lang een wens om een eigen blog te starten, maar er liepen nog steeds heel veel beren op de weg. Waar te beginnen, hoe gaat de site heten en waar wil ik het voornamelijk over hebben. Al een aantal jaren geleden schreef ik een bekende blogster/vlogster aan om mij van tips en adviezen te voorzien in de wereld van het bloggen. Ook zij had een aantal jaren nodig gehad om wat angsten en oude overtuigingen in de ogen te kijken, eer ze destijds haar, nu enorm succesvolle overigens, platvorm, te lanceren. Er zijn al zoveel mensen die iets willen melden, die dingen willen delen, wat gaat mijn inbreng daar nog aan toevoegen? Ik kan nog veel meer redenen verzinnen waardoor het er steeds maar niet van is gekomen. Maar nu ik hier aan het typen ben, ben ik wel degelijk ergens begonnen. Steeds weer kleine stapjes die mij hebben gebracht tot dit moment. Mijn eerste echte tekst op deze site. De naam die ik wilde gaan gebruiken was ook een enorm punt. Ik heb er vele de revue laten passeren, maar toen ik even geleden ook al een poging ondernam, was het onder deze naam, HIZHI, voluit "Het Is Zoals Het Is"..... Het omschrijft alles en tegelijk ook helemaal niets. Het geeft lading, maar haalt ook juist alle lading voor mezelf weer weg. Dit is de naam waar ik nu mee verder ga en waar ik voor nu alle kanten mee op kan. Wat wil ik graag overbrengen? In feite precies wat de titel aangeeft, dat alles is zoals het is. Dat ik ben zoals ik ben. En omdat ik steeds wilde wachten tot ik ergens zou zijn, zodat ik een kader had om over te schrijven, kan ik dat nu loslaten, want ik wil delen wat er nu, op dit moment speelt. Ik wil mij vooral niet voordoen als iemand die het wel weet, die het idee heeft het wiel uitgevonden te hebben waarmee ik anderen wil helpen en/of inspireren. Daar zocht ik dus wel heel duidelijk naar, maar omdat dit oneindig is, liep ik steeds weer helemaal vast. De lat lag enorm hoog voor mezelf, want als ik iets wilde verkondigen, moest ik er alles van weten en moest ik het ook zeker helemaal onder de knie hebben. Het was een zoektocht zonder einde want bij ieder bocht vond ik wel weer een ander onderwerp waar ik mij over wilde uiten. En dus, na lang wikken en wegen zoek in niet langer verder en is dit wat het is. Ik neem jullie mee in mijn hersenspinsels. Mijn manier om mijn brein en mijn zijn een beetje te onderzoeken en onder ogen te leren zien. Mijn leven met een partner uit Afrika, het leren  leven met verschillende culturen. Samen zijn wij ouder van drie prachtige kinderen, leeftijd 11, 13 en 12 jaar, met alle uitdagingen van dien. Met een brein dat chaotisch is, maar vol met ideeën (als we er een stempel op zouden willen leggen ga ik voor een HSP met ADD, zoiets). Ik ben inmiddels 51 jaar en al een aantal jaren is mijn lijf zich aan het voorbereiden op de overgang. Met vele ups en downs zoeken mijn hormonen naar een geheel andere werking in mijn lichaam, met alle gevolgen van dien. Op de een of andere manier heeft het leven er voor gezorgd dat ik niet werkzaam ben op de arbeidsmarkt, maar zoals dat zo mooi kan heten, ik een thuisblijfmoeder ben. In een tijd waar bijna alle vrouwen/moeders een baan buitenshuis blijken te hebben, kan ik daar zo nu en dan nog wel moeite mee hebben dat het mij niet is gelukt om betaald werk te vinden dat past bij wie ik diep van binnen ben. Ik "weet" dat het is zoals het is en vooral ook dat het goed is zoals het is, maar toch kan mijn brein mij nog net iets te vaak vertellen dat het misschien toch anders zou moeten zijn. Ik zoek al jaren naar een manier om ook mijn bijdrage te leveren op financieel vlak binnen ons gezin. En als ik er goed naar kijk, dan doe ik dat, maar op een geheel eigen wijze. En zo is mijn leven, geheel op eigen wijze.  Ik heb al een aantal uitdagingen in het leven gehad. Een scheiding, mijn vader gestorven, geen succes in het vinden van betaald werk. Ervaring met de IND in een tiental jaar waarin wij samen hebben moeten vechten voor een verblijfsvergunning van mijn partner. Mantelzorger voor mijn moeder. Extreme hormonale schommelingen (PMDD). Ervaring in de bijstand, UWV en vele andere instanties, ervaring in het leven met een klein budget, ga zo maar even door. Dit zouden onderwerpen kunnen zijn waar ik mijn licht op zou kunnen/willen laten schijnen. Daarnaast ben ik sinds mijn scheiding mezelf "verloren" in de spirituele wereld. Weet ik zeker dat er meer is tussen hemel en aarde, maar kan ik er nog steeds niet echt de vinger opleggen wat het nu is waar ik mezelf toe wil laten behoren, voor zover dat überhaupt nodig is. Kortom, een rijk leven waarin veel is gebeurt en nog steeds iedere dag genoeg gebeurt. Genoeg stof om over te schrijven. Sinds de nacht na de break up met mijn ex partner ben ik gestart met een dagboek, ik heb er al vele vol geschreven. Nu gebruik ik meer en meer de laptop om het overzicht een  beetje te behouden in mijn drukke en chaotische brein. Nu is het blijkbaar tijd om een deel van mijn spinsels in de openbaarheid te gooien om daar te kunnen doen wat nodig is eventueel.  Ik wil niemand iets leren, niets beweren van hoe iemand het zou moeten doen en/of laten. Ik wil delen wat er zich in mijn leven en vooral in mijn hoofd en lichaam allemaal afspeelt. HET IS ZOALS HET IS!